Η Μαρούλα Τζούβα-Παΐκου, γεννήθηκε στη Λάρνακα στην ενορία Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου. Μετά την αποφοίτησή της από το Παγκύπριο Εμπορικό Λύκειο Λάρνακας σπούδασε στο Διδασκαλικό Κολλέγιο Λευκωσίας, συνέχισε τις σπουδές της στο Λονδίνο στο Regent Polytechnic όπου πήρε δίπλωμα Αγγλικής Λογοτεχνίας με διάκριση.
Οι διακρίσεις συνεχίστηκαν στο Pulteney Teacher΄s Centre για την εργασία της στην Αγωγή του Λόγου και Ορθοφωνία, αλλά και στο Evening Institute Λονδίνου. Εκεί παρακολούθησε σεμινάρια ποίησης και κουκλοθεάτρου. Παρακολούθησε επίσης με υποτροφία μαθήματα Θεατρικής Παιδείας στην Ελλάδα ενώ στο Πανεπιστήμιο Jagiellonian της Κρακοβίας γνωρίζει από κοντά και προωθεί την Πολωνική κουλτούρα.
Ως εκπαιδευτικός εργάστηκε σε σχολεία της Λάρνακας, της Λευκωσίας, της Ελληνικής παροικίας στο Λονδίνο αλλά και στα Αγγλικά σχολεία Λονδίνου Saint Lukes και Winton School. Στο Λονδίνο συνεργάστηκε με τον Τεύκρο Ανθία στην παροικιακή εφημερίδα «Το Βήμα». Επίσης εργάστηκε στο Junior English School στη Λευκωσία.
Με το γράψιμο ασχολήθηκε από τα μαθητικά της χρόνια. Πάμπολλες συνεργασίες της δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά. Η Μαρούλα Τζούβα-Παΐκου, παρουσιάζει ένα πολυσχιδές συγγραφικό έργο με πτυχές ιστορικές, ερευνητικές, λαογραφικές και λογοτεχνικές. Πολυγραφότατη, η «Δέσποινα της Λάρνακας» - όπως την αποκάλεσε ο αείμνηστος Τάσος Μητσόπουλος - λόγω της πλούσιας πνευματικής προσφοράς της στην πόλη της , αλλά και στα γράμματα και στην παιδεία της Κύπρου - έχει εκδώσει μυθιστορήματα και διηγήματα, ποιήματα και θεατρικά έργα, βιογραφίες και μελέτες αλλά και πολλά παραμύθια τα οποία ψυχαγώγησαν χιλιάδες παιδιά. Για το εκπαιδευτικό και συγγραφικό της έργο έχει πάρει πολλά βραβεία και διακρίσεις.
Ακούραστη και πάντα με διάθεση προσφοράς στα γράμματα, στον πολιτισμό και στα αγαπημένα της παιδιά η Μαρούλα Τζούβα-Παίκου υπήρξε Πρόεδρος της Πνευματικής Στέγης Λευκωσίας, δραστήριο μέλος του Συνδέσμου Φιλίας Ελλάς-Κύπρος, της ΠΟΕΔ και του Διδασκαλικού Ταμιευτηρίου, του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου και άλλων Συνδέσμων, ενώ συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τον Όμιλο Ποίησης της Αγγλικής Σχολής Λευκωσίας ως μέλος της κριτικής επιτροπής για τον ετήσιο Λιπέρτειο διαγωνισμό ποίησης της Σχολής.
Το ΡΙΚ παρουσιάζει μέσω του Ψηφιακού Ηρόδοτου αποσπάσματα από το πολύτιμο και σπάνιο αρχειακό υλικό της συγγραφέως που αποκαλύπτει ανάμεσα σε άλλα πτυχές της παιδείας στην Κύπρο επί Αγγλοκρατίας. Στην σχετική ιστοσελίδα, στο αρχείο φωτογραφίας αναφέρεται:
«Ανέκδοτες για το ευρύ κοινό πτυχές της Παιδείας της Κύπρου, επί Αγγλοκρατίας, παρουσιάζει ο Ψηφιακός Ηρόδοτος, μέσα από το πολύτιμο και σπάνιο υλικό, φωτογραφικό και έντυπο, της εκπαιδευτικού Μαρούλας Τζούβα - Παΐκου. Αποκαλύπτουμε μεταξύ άλλων την εκπαιδευτική πολιτική που εφαρμοζόταν στο νησί από το Αγγλικό καθεστώς, την διασύνδεση της λειτουργίας των εκπαιδευτηρίων μας με την Βρετανία, αλλά και την οργάνωση της ελληνικής παιδείας κατά τη διάρκεια της Αγγλοκρατίας. Το υλικό θα τυγχάνει εμπλουτισμού σε συστηματική βάση».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ανακοινώσεις του τότε «Γραφείου Παιδείας» σε σχέση με τα εκπαιδευτικά δρώμενα, τις δραστηριότητες και εκδηλώσεις στα σχολεία της Κύπρου, τα μαθήματα που διδάσκονταν, τις περιόδους διδασκαλίας, τα ωράρια των εκπαιδευτικών, αλλά και τα σεμινάρια που παρακολουθούσαν. Το υλικό αυτό περιγράφεται από την Μαρούλα Τζούβα Παΐκου στο βιβλίο της «Η Βιολέτα Ανθίζει στη Λάρνακα», 2018. Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το υλικό που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο της «Παλιά μου Πόλη Λάρνακα, τ’ Άη Γιαννιού Γωνιά», 1997, προϊόν επταετούς έρευνάς της που αποτελεί θησαυρό για τον σύγχρονο ερευνητή, ιστορικό, λαογράφο, εκπαιδευτικό, γλωσσολόγο και λογοτέχνη, αλλά και το υλικό από άλλα ιστορικά βιβλία όπως «Τρείς Γυναικείες Μορφές», «Ήβη Σταύρου Πετρίδου, η ηρωίδα εκπαιδευτικός», «Ελένη Νικολαίδου-Αυτονόμου, η Μεγάλη Δασκάλα» κ.α.
Σε ανακοίνωση του ο Δήμαρχος Λάρνακας και Πρόεδρος της Ένωσης Δήμων, Ανδρέας Βύρας αναφέρει:
«…Η Μαρούλα Τζούβα Παΐκου ανήκει στην ιστορία της πόλης μας και το έργο της θα αναδεικνύει διαρκώς τις διαστάσεις της προσωπικότητάς, τον πλούτο των αισθημάτων της, το ανεξάντλητο περίσσευμα της ψυχής της και το μέγεθος της αφοσίωσής της… Πολλά κείμενά της αναφέρονται στη Λάρνακα, την ιστορία και τους ανθρώπους της... Η Μαρούλα ίδρυσε Ομάδα Εργασίας με κύριο στόχο την πολιτιστική αναβάθμιση της ενορίας Αγίου Ιωάννη Λάρνακας όπου μεγάλωσε. Υπηρέτησε για χρόνια την πόλη της Λάρνακας και άφησε πίσω της τη δική της παρακαταθήκη. Γι’ αυτό και ο Δήμος Λάρνακας, με ενέργειες του θα κρατήσει την μνήμη της Μαρούλας ζωντανή… Ο τιμητικός τίτλος «Η Δέσποινα της Λάρνακας» εκφράζει το μέγεθος της τεράστιας προσφοράς της προς την πόλη του Ζήνωνα. Εκ μέρους του Δήμου Λάρνακας και της πόλης της Λάρνακας, ευχαριστούμε…»
Εξάλλου, στην Λάρνακα στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη γειτονιά όπου η συγγραφέας έζησε τα παιδικά της χρόνια, γίνεται προσπάθεια για την εκπλήρωση της επιθυμίας της για ίδρυση Μουσείου Λαϊκής Τέχνης και Αγιογραφίας.
Η οικογένεια της αείμνηστης Μαρούλας Τζούβα Παΐκου ανακοινώνει ότι το σημαντικό ανέκδοτο έργο της θα κυκλοφορήσει μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Επίσης το Θέατρο ΕΣΤΙΑ, το οποίο ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 2013 με βάση την πρωτοποριακή ιδέα της Μαρούλας Τζούβα Παΐκου, μητέρας του σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του Άγι Παΐκου, για τη δημιουργία «Θεάτρου Δωματίου» στην Κύπρο, ανακοινώνει την έκδοση λευκώματος με την ευκαιρία των 12 χρόνων λειτουργίας του Θεάτρου, αφιερωμένο στη μνήμη της.
Τέλος η οικογένεια ανακοινώνει ότι καταβάλλονται προσπάθειες για την δημιουργία φιλανθρωπικού ιδρύματος εις μνήμην της.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
- «ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ΄ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ», Διήγημα 1957 Λονδίνο, Εξαντλημένο.
- «ΔΡΟΣΟΡΑΝΙΔΕΣ», Ποιητική συλλογή, 1989.
- «Η ΞΥΛΙΝΗ», Παραμύθι του τόπου μας, 1990. Εξαντλημένo.
- «ΡΙΤΣΟΣ: ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ», Μελέτη, 1992.
- «Ο ΘΚΕΙΟΣ Ο ΧΑΤΖΗΤΑΛΛΑΣ», Παραμύθι του τόπου μας, 1994.
- «ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ», Ποιήματα, 1994.
- «ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΗ ΛΑΡΝΑΚΑ, Τ΄ ΑΪ-ΓΙΑΝΝΙΟΥ ΓΩΝΙΑ-Αναμνήσεις από τα παλιά», 1997.
- «ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΕΓΓΟΝΟΥΛΑΣ ΜΟΥ ΕΛΕΩΝΟΡΑΣ», 1998.
- «ΕΛΕΝΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ-ΑΥΤΟΝΟΜΟΥ: Η Μεγάλη Δασκάλα», Βιογραφικό, 2001. Εξαντλημένο.
- «ΕΛΕΝΗ ΜΙΝΤΗ-ΑΛΕΚΟΥ: Η Δασκάλα Ποιήτρια», Βιογραφικό, 2001. Εξαντλημένο.
- «Ο ΑΛΑΣΙΟΣ, Ο ΑΝΤΡΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ ΤΟΥ», Παιδικά Διηγήματα, Εκδόσεις Επιφανίου, 2001.
- «Ο ΑΠΤΟΗΤΟΣ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ», Εκδόσεις Επιφανίου, 2001.
- «ΕΛΠΙΔΑ», Νουβέλα, 2001.
- «ΦΡΕΝΤΥ Ο ΑΠΙΘΑΝΟΣ», Παιδικό Διήγημα, 2002.
- «ΤΡΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ», Ιστορικό, 2003.
- «ΜΟΣΧΟΜΥΡΙΣΤΟ ΘΥΜΙΑΜΑ», Αληθινή ιστορία, 2006.
- «ΛΙΖΑ», Νουβέλα, Εκδόσεις Σκορπιός, 2008.
- «ΑΠΟΣΤΑΓΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ», Ποιήματα, 2008.
- «Η ΑΛΕΠΟΥ, ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΝΙ», Παραμύθι, 2009.
- «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ», 2009.
- «ΤΟ ΜΕΝΤΑΓΙΟΝ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΙΑΣ», Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Κουκκίδα, Αθήνα 2010.
- «ΗΒΗ ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΕΤΡΙΔΟΥ, Η Ηρωΐδα Εκπαιδευτικός και Φιλάνθρωπος», Ιστορικό-Βιογραφικό, 2011.
- «ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΥΛΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ», Η.Π.Α. 2018.
- «ΤΟ ΑΡΝΙ, Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ», Παραμύθι, Η.Π.Α. 2018 (2η έκδοση).
- «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ», 2018
- «Η ΒΙΟΛΕΤΑ ΑΝΘΙΖΕΙ ΣΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ, ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ», 2018 (2η έκδοση)
- «ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ», 2019
- «ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ», Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες, 2019
- «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΟΥ-ΛΑΡΝΑΚΑ», 2019
- «ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ», Αληθινές Ιστορίες, 2020
- «ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ: Ο Ακαδημαϊκός, ο Ιστορικός, ο Άνθρωπος», Βιογραφικό, 2020
- «ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ», Αληθινή Ιστορία, 2020
- «ΕΙΣ ΑΦΕΣΙΝ ΓΕΝΕΣΘΩ ΜΟΙ», Νουβέλα, 2020
- «ΑΔΙΚΙΕΣ», Αληθινές Ιστορίες, 2020
- «ΜΗΤΕΡΑ», Ιστορίες, Παραμύθια, Ποιήματα για την μητέρα, 2020, 2021 (2η έκδοση)
- «Η ΠΑΠΙΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΚΟΡΔΕΛΑ», Παραμύθια, 2022
ΑΝΕΚΔΟΤΑ:
- «ΠΑΙΔΙΚΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ».
- «ΤΟ ΡΟΔΙ ΕΣΠΑΣΕ», Θεατρικό.
- «Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ», Παιδικό Παραμύθι.
- «ΡΟΔΟΠΕΤΑΛΑ», Αληθινές Ιστορίες.
- «ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ».
- «ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ», Κυπριώτικο Σκετς.
- «ΘΥΜΗΤΑΡΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ», Αληθινές Ιστορίες.
- «ΣΤΗΝ ΟΧΘΗ ΤΟΥ ΤΑΜΕΣΙ», Θεατρικό.
- «ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ», Νουβέλα.
- «ΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ», Νουβέλα.
- «WINTON SCHOOL», Νουβέλα.
- «ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΔΑΚΙΩΤΗΣ», Νουβέλα.
- «24 ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΨΕΜΑΤΑ ΚΙ ΑΛΗΘΕΙΑ»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ για το βιβλίο «Η Βιολέτα Ανθίζει στη Λάρνακα, Αναμνήσεις μιας Εκπαιδευτικού»
Στο γραπτό τούτο κείμενο προσπάθησα να περιγράψω μια σημαντική περίοδο της ζωής μου, την εποχή που ζήσαμε στο γνωστό Παγκύπριο Εμπορικό Λύκειο Λάρνακας. Θέλησα να μνημονέψω τους άριστους καθηγητές μας που μας έδωσαν τα φώτα τους, το δικό τους φανό για να προχωρήσουμε άφοβα στην κοινωνία.
Προχώρησα με αγάπη στο Διδασκαλικό Κολλέγιο Λευκωσίας. Εκεί που ζήσαμε τα ομορφότερα χρόνια της νεανικής μας ζωής, που παρά το φόρτο εργασίας, ήμασταν ευτυχισμένες, χαρούμενες. Θα κάναμε μια δουλειά, ένα επάγγελμα που αγαπούσαμε. Θα είχαμε μπροστά μας αγνές ψυχούλες, όμορφες. Ματάκια γλυκά, όλο αγάπη.
Περιγράφω τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργαζόντουσαν τότες οι δάσκαλοι. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην πόλη του Ζήνωνα. Για τους δασκάλους στα απομακρυσμένα χωριά, μονοδιδάσκαλα, διδιδάσκαλα, τριδιδάσκαλα, οι συνθήκες ήταν πολύ-πολύ δύσκολες. Δεν ξεχνώ να αναφερθώ στην πόλη της Λευκωσίας καθώς και της Λάρνακας. Είναι ένα κείμενο περιγραφικό, ιστορικό, αυτοβιογραφικό. Ενδιαφέρον πιστεύω προκαλούν και οι εγκύκλιοι του εκάστοτε Άγγλου Διευθυντή Παιδείας που στέλνονταν στα σχολεία.
Το επάγγελμα του δασκάλου σήμερα, πιστεύω είναι πολύ πιο εύκολο από την εποχή εκείνη, μισό αιώνα πίσω. Ούτε τηλεοράσεις υπήρχαν, ούτε ηλεκτρονικά συστήματα, ούτε διαδίκτυο, ούτε CD, ούτε βίντεο. Όλα γινόντουσαν από το χέρι του εκπαιδευτικού, του εμψυχωτή, του καθοδηγητή των αθώων υπάρξεων. Προσωπικά, νοσταλγώ πολύ την εποχή εκείνη που δίδασκα και με τη φαντασία μου ζωντανεύω την κατάμεστή μου τάξη με τα εξήντα ζευγάρια ματάκια να με κοιτάνε και να ζητάνε επίμονα να πληροφορηθούν, να μάθουν από μένα, τον διαβασμένο, τον μορφωμένο άνθρωπο.
Βεβαίως αν επρόκειτο να ξαναμπώ στην τάξη, τούτη την εποχή, θα έκανα ένα συγκερασμό. Καλά τα εκπαιδευτικά σημερινά μέσα, μα χωρίς τη γλυκιά φωνή του δασκάλου, όταν προπάντων αγαπά τα παιδιά με όλο του το είναι, είναι για μένα άψυχα, χάνουν τη ζεστασιά της ανθρώπινης παρουσίας. Οφείλω όμως να παραδεχτώ πως, αν χρησιμοποιούνται με μέτρο, προσφέρουν πολλά στην Παιδεία.
Μαρούλα Τζούβα Παίκου, Λευκωσία 2018
ΑΝΤΙ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΥ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΟΣ για το βιβλίο «Η Βιολέτα Ανθίζει στη Λάρνακα, Αναμνήσεις μιας Εκπαιδευτικού»
Η ομιλία του αείμνηστου Τάσου Μητσόπουλου, πρώην βουλευτή Λάρνακας και τέως Υπουργού Άμυνας με την οποία προσφώνησε τη συγγραφέα σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε προς τιμήν της στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λάρνακα στις 19 Νοεμβρίου 2008. Δημοσιεύτηκε αργότερα ως άρθρο στην εφημερίδα Φιλελεύθερος.
«Η Προοδευτική Κίνηση Λάρνακας, που εδώ και χρόνια πρωτοστατεί στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας, τιμά απόψε με μια ζεστή και ανθρώπινη τελετή την εκπαιδευτικό και λογοτέχνιδα Μαρούλα Τζούβα-Παίκου.
Δε θα σταθώ στην εκδήλωση καθεαυτή, αλλά στο πρόσωπο της λογοτέχνιδας η οποία αποτελεί μια εξέχουσα πνευματική μορφή της πόλης και του τόπου μας με σημαντική λογοτεχνική συγκομιδή. Τα βιβλία της, τα εκδοθέντα και τα ανέκδοτα, αποτελούν ζωντανή αντανάκλαση μιας πλούσιας σε δράση και προσφορά ζωής, η οποία παραμένει αφιερωμένη στη μαθητική νεολαία, στη διακονία του σύγχρονου ανθρώπου, στην πνευματική και πολιτισμική προαγωγή της πόλης της Λάρνακας.
Από τα πολλά και ενδιαφέροντα βιβλία της Μαρούλας Τζούβα-Παίκου έχω ξεχωρίσει εκείνο που φέρει τον τίτλο "Παλιά μου Πόλη Λάρνακα, Τ΄ Άη-Γιαννιού γωνιά". Και τούτο γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί έναν ύμνο στην παλιά Λάρνακα. Στην πόλη εκείνη που ανεξίτηλα σημάδεψε τα παιδικά μας χρόνια και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πιο γλυκιά και ανέμελη περίοδο της ζωής μας. Μια πόλη την οποία δυστυχώς ανιχνεύουμε πια μόνο μέσα από τις ξεθωριασμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες και από τις νοσταλγικές αφηγήσεις που μας μεταφέρουν οι γονείς και προγόνοί μας. Τέτοιες αναμνήσεις από τα παλιά - λες και μοιάζουν παραμύθια- μας μεταφέρει με το δικό της μοναδικό τρόπο, μέσα από γλαφυρές περιγραφές που νομίζεις ζωντανεύουν πρόσωπα και σκηνές περασμένων εποχών, η λογοτέχνις. Στις γραμμές του βιβλίου της Μαρούλας Τζούβα-Παίκου αναβιώνουν με τρόπο αυθεντικό χαρακτήρες και γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία μιας από τις πιο γραφικές γειτονιές της Λάρνακας του Άη-Γιάννη, η οποία σήμερα, όπως και τόσες άλλες, έχει παραδοθεί στην ασυδοσία της άναρχης ανάπτυξης. Μιας γειτονιάς που κάποτε ανέδινε τη μυρωδιά των ανθισμένων κήπων της και σήμερα δίνει μάχη κόντρα στην τσιμεντοποίηση. Τα κατάλοιπα αυτής της γειτονιάς επιβιώνουν σήμερα γύρω από τον ιερό ναό του Αγ. Ιωάννη, ένα κομψοτέχνημα της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, που με επιμέλεια και αγάπη ανακαινίστηκε τα τελευταία χρόνια και αναδείχθηκε ως διαχρονικό σύμβολο της περιοχής.
Ευχαριστούμε την αξιοσέβαστη λογοτέχνη για την όλη προσφορά της. Όμως περισσότερο εγώ την ευχαριστώ γιατί σε μια εποχή μνήμης και αμνημοσύνης, που αυθάδικα καταφρονεί το χτες, μέσα από τα βιβλία της κρατά ζωντανή την εικόνα μιας πόλης που σβήνει σταδιακά, αφήνοντας πίσω της το ευωδιαστό άρωμα μιας άλλης, πιο αληθινής και πιο αυθεντικής εποχής.
Ευχαριστούμε, Δέσποινα της Λάρνακας».
