Αρχειο φωτογραφιας

Διδασκαλικό Κολλέγιο Θηλέων Λευκωσίας 

Χρονολογία

1951

Τοποθεσία

Λευκωσία

Περιγραφή

Τελειόφοιτες Διδασκαλικού Κολλεγίου Θηλέων Λευκωσίας του 1951, Ελληνίδες και Τουρκάλες. Γράφει στο βιβλίο της η συγγραφέας Μαρούλα Τζούβα-Παίκου «Η Βιολέτα ανθίζει στη Λάρνακα, Αναμνήσεις μιας εκπαιδευτικού»: «…Η ζωή στο Διδασκαλικό Κολλέγιο κυλούσε όμορφα. Στην οδό Σόλωνος, σ’ ένα παλιό αρχοντικό κοντά στην εκκλησία του Τρυπιώτη κι ακριβώς δίπλα από την κλινική του Τζυρκώτη, στεγαζόταν το σχολείο μας. Ένα σχολείο τόσο διαφορετικό, μα και τόσο ωραίο…Στο πρώτο έτος ήμασταν 27 Ελληνοκύπριες σπουδάστριες…Μικρότερος ήταν ο αριθμός των Τουρκοκύπριων κοριτσιών. Σε ορισμένα μαθήματα γινόταν συνδιδασκαλία, σε άλλα χωριζόμασταν, κυρίως στο μάθημα της γλώσσας…Ομολογώ πως περάσαμε αγαπημένα και πως ποτέ δεν ξέχασα την όμορφη Τουρκάλα φίλη μου Μουπετζιέλ που τόσα διαλείμματα τα απολαύσαμε μαζί περπατώντας χέρι-χέρι στην αυλή του σχολείου μας. Ταυτόχρονα καμιά μας νομίζω δεν θα ξεχάσει τα όμορφα τραγούδια της ομάδας των έξι, Κατίνας, Αίγλης, Θελξινόης, Λένιας, Μαρούλας, Αγνής κάτω από τη μεγάλη λεμονιά, δίπλα στον τοίχο της κλινικής. Ούτε και τους αρρώστους που έβγαιναν στο μπαλκόνι και στα παράθυρα να ακούσουν τις γλυκές, ξέγνοιαστες φωνές των κοριτσιών του Κολλεγίου. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, όταν προ πάντων η Αγνή Τσαγγαρά τύχαινε να έχει μαζί της και το ακορντεόν της. Οι καθηγήτριές μας Αντιγόνη και Παναγιώτα, παρόλη την αυστηρότητά τους μας χαμογελούσαν… Τα καημένα τα νιάτα τι γρήγορα που περνούν…»

Περισσότερα από τη Συλλογή Μαρούλα Τζούβα-Παΐκου

Διδασκαλικό Κολλέγιο Θηλέων Λευκωσίας 

Χρονολογία

1951

Τοποθεσία

Λευκωσία

Περιγραφή

Τελειόφοιτες Διδασκαλικού Κολλεγίου Θηλέων Λευκωσίας του 1951, Ελληνίδες και Τουρκάλες. Γράφει στο βιβλίο της η συγγραφέας Μαρούλα Τζούβα-Παίκου «Η Βιολέτα ανθίζει στη Λάρνακα, Αναμνήσεις μιας εκπαιδευτικού»: «…Η ζωή στο Διδασκαλικό Κολλέγιο κυλούσε όμορφα. Στην οδό Σόλωνος, σ’ ένα παλιό αρχοντικό κοντά στην εκκλησία του Τρυπιώτη κι ακριβώς δίπλα από την κλινική του Τζυρκώτη, στεγαζόταν το σχολείο μας. Ένα σχολείο τόσο διαφορετικό, μα και τόσο ωραίο…Στο πρώτο έτος ήμασταν 27 Ελληνοκύπριες σπουδάστριες…Μικρότερος ήταν ο αριθμός των Τουρκοκύπριων κοριτσιών. Σε ορισμένα μαθήματα γινόταν συνδιδασκαλία, σε άλλα χωριζόμασταν, κυρίως στο μάθημα της γλώσσας…Ομολογώ πως περάσαμε αγαπημένα και πως ποτέ δεν ξέχασα την όμορφη Τουρκάλα φίλη μου Μουπετζιέλ που τόσα διαλείμματα τα απολαύσαμε μαζί περπατώντας χέρι-χέρι στην αυλή του σχολείου μας. Ταυτόχρονα καμιά μας νομίζω δεν θα ξεχάσει τα όμορφα τραγούδια της ομάδας των έξι, Κατίνας, Αίγλης, Θελξινόης, Λένιας, Μαρούλας, Αγνής κάτω από τη μεγάλη λεμονιά, δίπλα στον τοίχο της κλινικής. Ούτε και τους αρρώστους που έβγαιναν στο μπαλκόνι και στα παράθυρα να ακούσουν τις γλυκές, ξέγνοιαστες φωνές των κοριτσιών του Κολλεγίου. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, όταν προ πάντων η Αγνή Τσαγγαρά τύχαινε να έχει μαζί της και το ακορντεόν της. Οι καθηγήτριές μας Αντιγόνη και Παναγιώτα, παρόλη την αυστηρότητά τους μας χαμογελούσαν… Τα καημένα τα νιάτα τι γρήγορα που περνούν…»

Πνευματικά Δικαιώματα

ΜΑΡΟΥΛΑ ΤΖΟΥΒΑ – ΠΑΪΚΟΥ