Ο Θεόδουλος Καλλίνικος (1904-2004), άρχων πρωτοψάλτης της Εκκλησίας της Κύπρου αλλά και γνώστης της Δυτικοευρωπαϊκής μουσικής, κατά τα έτη 1942-1948 ταξιδεύει σ’ ολόκληρη την Κύπρο καταγράφοντας τα παραδοσιακά τραγούδια του νησιού, είτε μέσω των λαϊκών ποιητών, είτε μέσω του οποιουδήποτε, ο οποίος γνώριζε έστω και την παραμικρή μελωδία. Επιλογή από όλο αυτό το πολύτιμο υλικό περιέχεται στο βιβλίο του με τίτλο: “Κυπριακή λαϊκή μούσα”, το οποίο εξέδωσε το 1951. Το σημαντικό είναι ότι στο βιβλίο αυτό τα τραγούδια είναι γραμμένα στη βυζαντινή και στην ευρωπαϊκή σημειογραφία (παρτιτούρα). Στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου ο Θεόδουλος Καλλίνικος μαζί με το μουσικό του συγκρότημα, το οποίο αποτελείται από φωνητικό σύνολο ανδρών, βιολί, λαούτο και πιθκιαύλι (ποιμενικός αυλός) πραγματοποιεί μια σειρά ηχογραφήσεων με τον γενικό τίτλο: “Κυπριακοί χοροί και τραγούδια” με υλικό που κατέγραψε ο ίδιος. Εκτενές είναι το εκδιδόμενο έργο του στη Βυζαντινή Μουσική μέσω του οποίου εξέδωσε 21 βιβλία Βυζαντινής Μουσικής, μεταξύ των οποίων ένα θεωρητικό εγχειρίδιο. Ο Θεόδουλος Καλλίνικος μαθήτευσε στον πρωτοψάλτη Στυλιανό Χουρμούζιο κατά τα έτη 1919-1924. Ο Θεόδουλος Καλλίνικος διαθέτει μια χαρακτηριστική στεντόρεια φωνή και η ερμηνεία, τόσο η δική του όσο και των μαθητών του, είναι επηρεασμένη κυρίως από το αθηναϊκό ψαλτικό ύφος και από το ύφος των παραδοσιακών τραγουδιστών της Κύπρου. Η ερμηνεία είναι δωρική, χωρίς μελίσματα, τα οποία συναντούμε κυρίως σε ερμηνευτές επηρεασμένους από το ύφος της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης. Με τον χαρακτηριστικό αυτό τρόπο ερμηνείας του ο Θεόδουλος Καλλίνικος καθιερώνει ένα ερμηνευτικό ύφος καθοριστικό για την Κύπρο, τόσο στα παραδοσιακά τραγούδια, όσο και στους βυζαντινούς ύμνους.